Gaston zette Heikant op de wereldkaart

Gaston Van De Wouwer woonde bijna zijn hele leven op Melkouwen. Beroepshalve was hij diamantslijper, zijn grote hobby is duivenmelken. Ondertussen heeft hij internationale naam en faam verworven met zijn duurste duif ter wereld New Kim.

Hoe ben je eigenlijk duivenmelker geworden, heb je dat van thuis geleerd of helemaal niet?

“Zeker van thuis uit geleerd, mijn vader was altijd met de duiven bezig. Ik was twaalf jaar en ik zat ook al tussen de duiven. Op mijn vijftiende ben ik diamantslijper geworden. En de slijpers praatten over drie dingen. Voetbal, wielrennen en de duiven. Ik hoorde niks anders. Het kon dus moeilijk of ik zou het ook worden. En toeval of niet. Koers, voetbal en duiven hebben mijn leven mee kleur gegeven.”

Aan welke eigenschappen moet een goede duivenmelker voldoen?

Het klinkt misschien een beetje raar maar ik heb hygiëne altijd heel belangrijk gevonden. Een duivenmelker die zijn kot niet goed soigneert die zal in de meeste gevallen ook niet goed scoren bij de vluchten. Echt, daar kon ik bijna maniakaal mee bezig zijn. In november, als het seizoen gedaan is, dan is het een hele maand kuisen en het hok proper maken. Zelfs het opnieuw schilderen van de hokken. Eigenlijk een jaarlijkse grote kuis. Dat was soms veel lastiger dan tijdens het seizoen. Voor mij is dat de sleutel van het succes.”

Wanneer besefte je dat je een meer dan degelijke duivenmelker was?

“Als je je eerste successen behaalt natuurlijk. In mijn beginperiode speelde ik op Quièvrain, en dat was mooi als je een resultaat behaalde maar niet echt iets waar men van achterover viel. Maar in de laatste twintig jaar ben ik op nationale vluchten gaan spelen. Dat zijn vluchten op Bourges en Argenton met een afstand van 500 kilometer. Dat zijn wedstrijden waar je meer aanzien krijgt als je resultaten haalt. En als duivenmelker moet je met alles rekening houden, iets wat ik zeker in de beginjaren heel belangrijk vond is de windrichting. Van waar de wind kwam kon heel dikwijls een resultaat bepalen.”

Hoeveel uren per dag zit je gemiddeld op je duivenkot?

“Dat is niet eens zo overdreven lang. ’s Morgens een kwartiertje, in de avonduren ongeveer een uur. Je mag wel niet vergeten dat een duif ook moet trainen, want zij moeten presteren. Dat moet je daar natuurlijk ook nog bij tellen.”

Waarom zijn de Chinezen zo wild van Belgische duiven?

“Een Chinees is gek op prijzen. En het internet heeft ook deze wereld enorm beïnvloed. Vroeger trokken wij naar de duivenmarkt in Lier en moest je al om zes uur ’s morgens daar zijn of er was geen plaats meer als verkoper. Toen kwamen daar Engelsen, Duitsers en Nederlanders op af. Nu is die markt nog heel klein, het internet heeft het overgenomen.”

Aan welke overwinning bewaar je de beste herinnering en waarom?

“Aan het Nationale Kampioenschap fond jonge duiven in 2007. Dat zijn vier vluchten en de beste drie tellen en je twee best gerangschikte duiven bepalen het klassement. Dan moet je echt goeie duiven hebben wil je dat winnen. En wat ik nooit zal vergeten was de huldiging in het Casino van Oostende. De Brabançonne werd voor mij gespeeld, en dat in het kader waar ook de Gouden Schoen in het voetbal werd uitgereikt. Op zo’n moment voel je je groot ja (lach). Ik ben in het Nationaal Kampioenschap vier keer bij de eerste tien geweest. Dat schenkt me nog steeds veel voldoening.”

Je ging ooit zelf naar China, dat was voor jou onvergetelijk. Vertel?

“Ja, één keer ben ik daar geweest. Dat was onvergetelijk, ze beschouwden me daar als een halfgod. De mensen wilden me aanraken, ze maakten zelfs een buiging voor mij. Onvergetelijk, maar het is bij die ene keer gebleven. Twaalf uur in een vliegtuig, het is niet iets wat ik elk jaar wil doen.”

Elke coach heeft zijn favoriete sporter, aan welke duif bewaar jij de beste herinnering en waarom?

“Dat kan ik snel zeggen, dat is Kaasboer. Ik kreeg die duif in mijn bezit van, je raadt het al, een duivenmelker die als beroep kaas verkocht. En Kaasboer is op alle vlakken een speciale geweest. Helaas is hij overleden. Hij is nooit van het hok gekomen, het was een kweekduif. Een duif die niks anders moest doen dan kindjes maken (lach). En de kindjes waren toppers, Kaasboer is een begrip geworden.

Heb je als duivenmelker echt geen geheim?

“Duiven moet je zien als je kinderen. Het zijn levende wezens en dat is zoals bij mensen. Je moet ze koesteren. Een partner komt ook liever naar huis als die weet dat de andere lief en teder is. En dat het de moeite is om naar huis te komen (lacht). Zo is dat ook op het duivenhok. Ik maakte op mijn hok vaste koppels. En voor het inkorven zette ik ze bij mekaar, en dat werkt. Sommigen doken tijdens een belangrijke vlucht het kot binnen op zoek naar hun geliefde (lacht). Schoon om zien.”

Je bent nu 76 en heel je leven stond in het teken van de duif. Heb jij nog andere hobby’s?

“Wielrennen en voetbal. Mijn broer Willy koerste bij de nieuwelingen, junioren en amateurs. Ik was zijn verzorger, en ik heb door hem heel België gezien. Van de zee tot de Ardennen, ik ging altijd met hem mee. Zijn meest spraakmakende prestatie was een tweede plaats in de klassieker Omloop Het Volk bij de amateurs. Achter de toch zeer bekende winnaar Gerrie Knetemann. Dat was in 1972. En voetbal ook, ik volgde mijn zoon Kurt bij FC Heikant. De kleinkinderen bij FC Heikant. En ik fiets nog steeds en wandel ook. Dat op advies van de dokter. Ik moet veel bewegen, dat is goed voor mijn gezondheid.”

Wat vond je het mooiste aan deze sport?

“Het mooiste is winnen en de erkenning. Op een podium staan, het volkslied, de vele foto’s op mijn duivenhok, de Chinezen die je herkenden. Ik heb mensen ontmoet die ik anders nooit zou zijn tegengekomen. Ergens komen en waardering krijgen, dat is onbetaalbaar. Ik ben altijd een amateur geweest, ik ben altijd met de voeten op de grond gebleven. Maar eerlijk, de duivensport heeft me veel geschonken. Dat onthoud ik voor de rest van mijn leven.”