Damesvoetbal op FC Heikant, het bestaat. En al veel langer dan je zou denken. De damesploeg van FCH is al aan zijn achtste jaar bezig op de Hei. De paars-witte ladies spelen in tweede provinciale. Ann Van Dessel stond mee aan de wieg en is nog steeds een heel betrokken partij.
“We zijn ons achtste jaar begonnen. En niet zonder succes. De eerste twee jaar speelden we kampioen in vierde en derde. Het derde seizoen speelden we kampioen in de A-reeks van tweede. We speelden dan twee jaar in eerste, en we degradeerden vrijwillig door een unieke maatregel van de bond. Dit is ons derde jaar tweede. De eerste vier jaar was André Thys trainer, de huidige coach is Gunther Van De Vloet.”
“Bij mannen gaat het vooral om kracht en snelheid. Bij vrouwen ligt de focus op teamgeest en techniek. En vrouwen zijn op en naast het veld ook meer één met mekaar. En de passie, hé. Wij krijgen nauwelijks iets betaald. Dus dat is al helemaal geen motivatie.”
“Toen ik zelf nog speelde en kapitein was vond ik het belangrijk dat elke speelster zich betrokken voelde. Erbij horen, zich goed voelen. Nu is mijn rol er één van ondersteuning. Als bestuurslid regel ik de uitrusting en andere praktische dingen. Naar trainers, speelsters en afgevaardigden toe probeer ik te assisteren waar hulp nodig is.”
“We voelden ons niet meer op onze plaats in Heist. André Thys heeft de contacten met FC Heikant gelegd, er was ook een link met de Hei omdat heel wat speelsters van onze ploeg toen op de Hei woonden. Dus dat voelde een beetje als thuiskomen.”
“Het is een echte dorpsclub waar iedereen echt wel iedereen kent. En er hangt een fijne sfeer. Een gezellige club gewoon.”
“Het is een groep vriendinnen die mekaar al lang kent. Maar ook de nieuwkomers moeten zich snel thuis voelen. Want ondanks de soms grote leeftijdsverschillen moet het plezant blijven. Positief coachen is ook een prioriteit. Dat is heel belangrijk, zowel op als naast het veld. En we beschikken over een feestcomité met af en toe leuke activiteiten.”
“Dat is een grote verdienste van het jeugdbestuur. Als meisjes kunnen doorgroeien naar de damesploeg is dat top, ik hoop dat het zo kan blijven. En als die jongeren zich dan nadien opwerpen als een sterkhouder in de damesploeg is dat mooi om te zien.”
“Daar probeer ik in de eerste plaats de belangen van de damesploeg zo goed mogelijk te vertegenwoordigen. Ik heb ook al vijf jaar mijn schouders gezet onder de mosseltent van de club op de jaarlijkse kermis.”
“Ik hoop dat er nog vele jaren een jeugdmeisjesteam en seniorendamesploeg op FC Heikant te bewonderen valt. Ook wanneer ik mijn taken zal doorgeven aan een opvolg(st)er.”
“Als 30-jarige ben je nog geen oude tante in het vrouwenvoetbal, hé. Er lopen nog heel wat oudere ervaren rotten op de Vlaamse vrouwenvoetbalvelden. Ik speelde het spelletje nog heel graag. Maar met de komst van Bas in 2017, het eerste zoontje met mijn vrouw Karen, werd het snel duidelijk dat het niet evident was om de trainingen en wedstrijden te combineren met onze kleine peuter. Maar het was nog steeds heel leuk. Toen Karen zwanger werd van ons tweede zoontje Wies, hebben we besloten om na het seizoen 2018-2019 te stoppen met voetballen om zo onze vrije tijd zoveel mogelijk aan ons gezin te kunnen wijden.”